عبدالحمید بیات
تلویزیون عراق با پخش تصاویری از حضرت امام(ره) که بسیار لاغر و رنجور و در بیمارستان بستری شده بودند، اعلام کرد: «]امام[خمینی رهبر ایرانیان، دارفانی را وداع گفت.» صدای فریاد وشیون اسرا به به آسمان برخاست. بچه ها به شدت می گریستند، به سر و روی خود می زدند و ضجه می نمودند. رهبر عزیزمان، پدر بزرگوار و فرزانه مان رحلت کرده بود و ما را با غم بزرگ رفتن خود، تنها و بی کس و یتیم گذاشته بود.
آن شب همه اشک ماتم ریختند و تا صبح ناله کردند. از چهره یکایک اسرا، حزن، اندوه و غم می بارید؛ به جز چند خائن و جاسوس عمدتا طرفدار منافقین و گروهکهای معاند که با کمال وقاحت و بی شرمی، آهسته و در گوشه و کنار آسایشگاه، بچه ها را مسخره می کردند و لبخند می زدند... یکی_ دو نفرشان شروع کردند به خواندن نماز شکر؛ کسانی که هرگز عبادت نکرده بودند و هیچ گاه نماز نخوانده بودند، حالا نمازخوان شده بودند ...
آن چه خواندید قسمتی بود از خاطرات یکی از آزادگان همیشه سرافراز. تاریخ اسلام مملو از حضور کسانی است که در راه ضربه زدن به ولایت به هر وسیله ای حتی شعائر دینی چنگ می زنند. اینان با آیه شریفه «لاحکم الا لله» و بر سر نیزه کردن قرآن، علیه علی(علیه السلام) قیام می کنند. حسین ابن علی(علیهما السلام) را به جرم خروج از دین و خارجی بودن به شهادت می رسانند و خود را مومن و متدین معرفی می کنند! خط نفاق در تمام طول تاریخ ادامه داشته و همیشه عده ای «فی قلوبهم مرض» به اسم دین در مقابل دین حق ایستادگی می کنند. امروز هم عده ای با شعارهای «الله اکبر» و «یا حسین» و نماز خواندنِ با کفش می خواهند واقعه تلخ صفین و قرآن های بر نیزه را تکرار کنند اما هیهات که شیعه علی(علیه السلام) فریب چنین بازی ای را بخورد و دست از مولایش بدارد. دوران غفلت شیعیان به سرآمده و شیعیان در ایران و لبنان و کشمیر و عراق و... ولی خود را شناخته اند و هرگز فریب این منافقان را نخواهند خورد. هرگز آن روز نخواهد رسید که سیدعلی به مالک بگوید: مالک برگرد. بلکه امروز عصر ظهور است و بسیجیان سیدعلی همچون کوه آهن در مقابل فتنه ها و فریب ها ایستادگی خواهند کرد و خیمه معاویه های زمان را به آتش خواهند کشید.
