در ایام ماه محرم ما ایرانی ها سعی میکنیم حسینیه ها، درب منازل، خیابان‌ها ورودی ادارات و بسیاری از جاهای دیگر را با پرده های مشکی بپوشانیم. اما آیا استفاده از این حجم عظیم از پارچه اسراف نیست؟
در پاسخ به این سؤال باید دقت کنیم هرچه که زیاد مصرف بشود دلیل بر اسراف شدن آن نیست. مثلا همیشه آب بسیاری در ژنراتورهای آبی در حال مصرف شدن است، اما آیا این آب در آن حالت اسراف می شود؟(دقت کنید فقط لحظه ای که در ژنراتور می باشد نه پس از آن). پس ما باید به کلیت مطلب فکر کنیم و استفاده ای که از این پرده ها می شود نه اینکه بدون در نظر گرفتن سودو زیان هر زیادی را اسراف بدانیم.
براساس اعتقادات شیعه در ایام شهادت حضرت امام حسین(ع) تمام عالم هستی، ملائک، تمام موجودات و حتی جمادات در غم و غصه بسر می برند. در روز شهادت ایشان حتی سنگ ها ناله می زنند " کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران"؛ اما مشکل این جاست که بشر با حواس محدود خود نمی تواند عزاداری کائنات را درک کند. ما صدای گریه های پرندگان را نمی شنویم، ما اشک سنگ ها را نمی بینیم، ما حتی عزاداری نزدیکترین روستا به هیئتمان رانمی توانیم ببینیم. یکی از دلایل پرده زدن ها و دسته های عزاداری این است که فقط جلوه کوچکی از عزاداری کائنات برای ما جلوه گر شود. روزی که شما صبح از خواب بیدار می شوید و می بینید تمام کوچه ها و خیابان های شهر شما سیاه پوش هستند، غم بر دل شما می نشیند و متوجه می شوید "امروز اول محرم است". ما وقتی قدردان این پرده زدن ها و هیئت های مذهبی می شویم که روز عاشورا در یکی از خیابان های کشورهای غربی قدم بزنیم و هیچ نشانه ای از عزا و عزاداری نبینیم در آن لحظه همواره آرزو می کنیم ای کاش در این خیابان پرچم های مشکی بودند و یکنوا سرود غم می سرودند، ای کاش دسته های زنجیر زنی و سینه زنی بودند و مردم یکصدا "برمشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا" را زمزمه می کردند، ای کاش من در لابلای دسته های عزاداری بودم و بر سر‌و‌سینه می زدم و هزاران ای کاش دیگر...
پس این پرده ها شعاری از شعارهای شیعیان هستند و همواره شیعیان با تلاش کنند شعارهای خود را زنده نگه دارند که شعار هم جزیی از مذهب ماست .
می توانید به کتاب پانزده گفتار شهید مطهری قسمت لزوم تعظیم شعائر اسلامی مراجعه کنید
