چند روز قبل از نیمه شعبان در نجف اشرف مهمان امیرالمومنین علیه السلام بودیم. مسیر تشرفمان به حرم خودش روضه ای مکشوف بود. در کنار حرم مطهر دارند یک صحن جدید می سازند. صحن بزرگی به نام «صحن جامع حضرت زهرا(س)». خب می دانید که براساس حدیث «انا و علی ابوا هذه الامه» امیرالمومنین پدر همه ما محسوب می شوند و وقتی در کنار حرم پدر اسم مادرمان را می شنویم، خود به خود یاد روضه های مدینه و کوچه بنی هاشم می افتیم و امان از روضه مدینه... امان
خلاصه از کنار این صحن جامع عبور می کردیم تا به درهای حرم می رسیدیم و می خواستیم داخل حرم بشویم. از چه بابی وارد می شدیم؟ از باب الامام علی ابن موسی الرضا(ع). ما ایرانی ها خودمان را ریزه خوار سفره امام رئوف می دانیم. وقتی برای ورود به حرم می خواهی از باب الرضا وارد شوی، می فهمی که برات سفرت را چه کسی داده است... پنجره فولاد رضا، برات کربلا می ده
