سلام

پشت به فرمان که هستيم، هيچ، همين مطلب را هم با تأخيري حدوداً پنج ماهه مي خوانيم، طلبکار هم هستيم نظر هم مي دهيم!

ديگه فکر کنم رو دست من کسي نباشه.

اما در مورد مسئله ي اطاعت از بالادستي يا مسئله ي ولابت داشتن يا نداشتن حاجي مهدوي بر دانشجوهاي امام صادق که چند وقت پيش مطرح شده بود، حديثي هست در وسايل الشيعه، جلد 17، صفحه ي 83 که در مورد مکاسب حرام و حلال است. خيلي جالب است که امام صادق مي گويند هر کدام از مکاسب چهار وجه دارند که اولي ش ولايت است. هر کدام از اين چهار وجه، خودش دو وجه حلال و حرام دارد:

«فوجه الحلال من الولاية ولاية الوالي العادل و ولاية ولاته بجهة ما أمر به الوالي العادل؛ بلا زيادة و لانقصان! فالولاية له و العمل معه و معونته و تقويته حلال محلّل

و أما وجه الحرام من الولاية فولاية الوالي الجائر و ولاية ولاته؛ فالعمل لهم و الکسب معهم بجهة الولاية لهم حرام محرّم»

در مورد والي عادل، همه ي ضماير، مفرد آمده است: «له»،«معه» «معونته»؛ اما در مورد والي جائر همه ي ضماير، جمع آمده است: «لهم»، «معهم»؛

تبعيت از شخص والي عادل حلال است؛ اما تبعيت از واليان او فقط در صورتي حلال است که در جهت امر والي باشد. اما در مورد والي جائر اينگونه نيست: نه تنها تبعيت از شخص والي جائر حرام است، که تبعيت از واليان او هم اگر عنوان ولايت پذيري داشته باشد، حرام است (البته جلوتر اشاره مي شود که مگر در شرايط ضرورت)

اگه تکراري بود ببخشيد؛ به هر حال کمکي بود که از دست ما بر مي اومد!